Het weer was wat druilerig en donker, maar de temperatuur was heerlijk voor een dag in december.
Toen we het veld inliepen troffen we meteen een paar kuifmezen die rondscharrelden op de grond. Als je in het Rivierengebied woont zoals wij, ben je verrukt als je een kuifmees ziet.
Verder zagen we goudhaantjes en vinken. Maar het ging natuurlijk om de klapekster.
Intussen begon het te motregenen. De wind stond achter ons, dus we konden nog gebruik maken van onze verrekijkers. Heel precies speurden we alle dennen en kale boompjes af, maar nee, geen klapekster. Wat we wel hoorden en zagen was een paartje glanskop, dat van boompje naar boompje vloog, vlak voor onze neus.
In de Amerongse Bovenpolder was trouwens wel een klapekster gezien; zou hij soms daarheen gevlogen zijn? Die polder ligt hier vlakbij. Het zou toch wat zijn om met een 0-telling weer naar huis te moeten gaan. Niet aan denken, doorgaan met zoeken.
Anderhalf uur later zagen we een vogel aan komen vliegen met de vlucht van een specht, maar de staart was te lang voor een specht. Ik stond net aan de verkeerde kant van de boom, maar Marc riep "hierheen, daar zit hij". Een paar stappen opzij en ja, daar zat een klapekster! Een mannetje met zijn mooie masker. Het is mijn lievelingssoort, ook al spiest hij zijn prooien op het prikkeldraad. Ik vind het een mooie, spannende vogel. Zo, die was in de pocket. Via een app op mijn iPhone gaf ik de vogel direct door aan Waarneming.nl via de speciale klapeksterpagina.
Na een paar foto's gemaakt te hebben liepen we weer door. We hadden het gebied nog lang niet doorkruist. We hebben nog twee keer een klapekster gezien, maar dat moet dezelfde vogel geweest zijn, want we liepen nog steeds door hetzelfde heidegebied. Moe, maar zeer voldaan gingen we weer terug.
In februari is er nog een klapekstertelling. We zijn benieuwd...
 |
| Klapekster |
www.xelixz.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten